Wie ben ik?
Ik ben Noor, 43 jaar oud en ik woon met mijn gezin in Watergraafsmeer. Sinds dit jaar ben ik ook eindelijk getrouwd, na jaren zwijmelen van de mooiste, romantische en bijzondere liefdesverhalen van mijn bruidsparen.

Mijn weg naar het trouwambtenaarschap
Alweer 5 jaar geleden bedacht ik mij; wat wilde ik nou altijd graag doen? Samen met mijn man heb ik lang een Evenementenbureau in Amsterdam gerund en daarvoor altijd gids geweest op ongeveer alle rondvaart en salonboten in de stad.
Mijn liefde voor verhalen vertellen, sfeer aanvoelen en neerzetten in groepen mensen is daar begonnen. 17 jaar was ik pas toen ik begon als gids op de rondvaart. Vooral op de vele salonbootvaartjes zag ik de leukste bruidsparen, die op weg naar het stadhuis gingen of hun feest aan boord vierden. Zelfs trouwden er bruidsparen aan boord onder de Magere Brug, zo leuk! Ik wist toen al: ik zou graag trouwambtenaar worden! En dus belde ik (op mijn 19e) naar het huwelijksbureau in Amsterdam. Véél te jong natuurlijk!

Eerst heel veel andere dingen
En zo kwamen er heel veel andere dingen op mijn pad; ik ging vliegen voor KLM, startte mijn eigen Evenementenbureau en werkte als teamleider van de pursers op de hogesnelheidslijn naar Londen. Daar bedacht ik: wat wilde ik nou toch altijd graag doen? En zo wist ik het ineens weer, mijn droom van vroeger.

Ik volgde een cursus BABS en solliciteerde bij de Gemeente Diemen, waar ik met heel veel plezier de allerleukste huwelijken voltrek op alle gave locaties in Diemen. En dan gaan kennissen trouwen, en dan vrienden en kreeg ik de vraag of ik hun BABS wilde zijn. En zo kom ik op allerlei plekken in Nederland om huwelijken te voltrekken en zie ik de mooiste en tofste bruiloftslocaties en ontmoet de leukste bruidsparen. Allemaal met een eigen verhaal.

Elke keer weer onderdompelen in een nieuw verhaal
Het leukste blijft het eerste contact; vaak per mail, dan per telefoon. Je vormt meteen een beeld van het bruidspaar. Dat dus altijd totaal anders blijkt te zijn dan dat je in je hoofd hebt als je ze dan ontmoet haha!

Dat vind ik echt het allerleukst. Helemaal opgaan in het verhaal van het stel, zwijmelen bij het aanzoek, hun grappige en leuke anekdotes, hoe de familie in elkaar zit en wat zij met elkaar allemaal hebben meegemaakt. Na de ontmoeting voelt het alsof ik ze al jaren ken. En ook de familie en vrienden. Zo zie ik iedereen dan op de ceremonie en valt alles op zijn plek. Die hoort bij die, ah, dat is de broer met zijn gezin en dat is de getuige die het eigenlijk heel spannend vond om deze rol op zich te nemen vandaag. Heerlijk vind ik dat!

Iedere keer weer verrast worden met een nieuw liefdesverhaal, dat is waar de passie voor het trouwambtenaarschap uit bestaat!